Je kunt de kijkdoos niet aanzetten of er komt wel iemand voorbij die iets waanzinnig zinnigs te melden heeft over de Canal Parade, Gay Parade, Gay Pride Week of hoe het ook heten mag. De ene hotemetoot na de andere schuift aan bij de diverse sensatiegeile talkshows om maar aan te geven hoe belangrijk dit evenement is voor de hele ‘ho-le-bi-tra-la-la-gemeenschap’. Mocht u nu hopen dat ik hier een tirade af ga steken tegen anders geaarden moet ik u teleurstellen. Het boeit me werkelijk totaal niet of je als hotdogliefhebber liever het worstje of het sneetje hebt of het allebei lust. Ook figuren die graag hun piemol willen laten afsnijden of er juist een aan willen laten plakken kunnen weliswaar niet op mijn sympathie rekenen -waarom zou ik ze sympathiek moeten vinden, er zijn maar weinig mensen die ik aardig vind- maar wel op mijn welgemeende onverschilligheid.
Waardering voor de extravagante kanaaloptocht kan ik moeilijker opbrengen. Het argument dat deze wereldvreemde stoet vooral begrip zou moeten kweken voor holebi’s et cetera, gaat er bij mij niet in. Zouden organisatoren en deelnemers nu echt denken dat je de rest van de wereld kunt laten zien hoe doodgewoon je geaardheid is door je te afficheren als een verzameling door seks geobsedeerde karikaturen? Zou het publiekelijk zwaaien met geslachtsdelen, jezelf in het openbaar uitdossen in -veel te- weinig verhullende lingerie en het elkaar openlijk aflebberen nou echt bijdragen aan meer acceptatie? Ik waag het te betwijfelen.
Natuurlijk hangen we straks weer met z’n allen voor de buis en uiteraard proberen we allemaal zoveel mogelijk pikante details op te vangen. Toch ben ik verrekt blij dat ik mijn zwager en zijn man -die ik allebei een warm hart toedraag- niet in deze beschamende processie zal ontwaren. Die zitten waarschijnlijk thuis op de bank gewoon te wezen.
Om mezelf toch een beetje in te kunnen leven heb ik -bij gebrek aan een passende reetveter- een stuk henneptouw door mijn bilspleet getrokken en mijn achterzijde eens in de spiegel bekeken. Probeer uzelf er geen beeld bij te vormen; het was een weinig verheffend gezicht zeg ik u.