Skip to main content

Column in het Weekblad voor Deurne, 8-12-2022

Zo’n twintig eeuwen geleden werd heel Brabant bezet door de Romeinse legioenen van Julius Caesar. En nee, dat waren zeker geen lieverdjes. Ze plunderden onze nederzettingen, legden de schrale akkertjes in de as en verkochten veel Belgae, zoals we toen genoemd werden, als slaaf. Die malheur ging ook niet voorbij aan een van mijn voorouders, zo leert onze familiegeschiedenis. Dit in de schrale zandgrond wroetend boertje deelde zijn plaggenhut met zijn knokig vrouwke, een kwak morsige kinderen en een haan. En dat laatste verdient wellicht enige uitleg.

Zeker, de landbouwer had meer vee; een mager varkentje, een schonkige koe en een toom spichtige kippen, maar de haan was zijn pronkstuk. Een trotser vertegenwoordiger van het hoenderras, wiens kleuren uitbundig schitterden in de zon wanneer hij weer eens een kip beklom en van wie de pluimen weelderig wuifden wanneer hij de luizen uit zijn veren schudde, kende men in de hele Peel niet. Iedere nacht sliep het beest op de strozak naast mijn voorvader, die in de terechte veronderstelling verkeerde dat zijn vrouw, die daardoor buiten moest overnachten, minder snel meegenomen zou worden door een vos dan de haan. Overdag paradeerde de geweldenaar fier op het erf.

Groot was dan ook het verdriet toen op een kwade dag enkele Romeinen het erf opmarcheerden die bruusk de haan confisqueerden en met diens botermalse hanendijtjes hun pizza belegden. Deze klap kwam mijn voorvader nooit meer te boven en hij overleed enige jaren later als een gebroken man.

Maar nu heb ik eens zitten rekenen. Er vanuit gaand dat een beetje haan jaarlijks voor een flink aantal, ook weer vruchtbare, nakomelingen kan zorgen had ik nu, twee millennia en ontelbaar veel kippengeneraties later, eigenaar kunnen zijn van een riant pluimveebedrijf. Ik heb daarom besloten een cursus Italiaans te gaan volgen om binnenkort op gepaste wijze al die Romeinse excuses, die onze regering zonder twijfel namens mij zal gaan eisen, in ontvangst te kunnen nemen. Ook heb ik een rekening op de Kaaimaneilanden geopend waarop de onvermijdelijke herstelbetalingen gestort kunnen worden.

Het ga u bijzonder en mij ook.