Column in het Weekblad voor Deurne, 23-12-2023
Mijn werkgever verraste me deze week weer met een kerstpakket. Ooit werd dat neergezet als een geste van de baas die met Kerst over zijn stenen hart streek en zijn trouwe werkvolk wat toestopte. Nu lijkt het een arbeidsvoorwaarde die stilzwijgend overeen gekomen is. En wat blijkt; krijg je hem niet dan ben je teleurgesteld, krijg je hem wel ben je ook teleurgesteld. Natuurlijk is uitpakken een feest; de vijfjarige in mij wordt helemaal opgewonden van die grote doos, van die ritselende plastic krullen en van al die schatten die ik ongetwijfeld aan ga treffen.
Maar uiteindelijk blijkt het ieder jaar weer een grabbelton waarin ik verrassingen vind waarop ik niet zit te wachten en die ik zelf ook van zijn lang zal ze leven nooit zou kopen. Oké, het stuk chocolade (sociaal verantwoord merk) en het doosje bonbons (meer plastic dan chocola) vinden hun weg wel, net als de onvermijdelijke gezouten pinda’s. Maar als ik in mijn voorraadkast rondkijk kan ik de kerstpakketkliekjes feilloos aanwijzen: De paté in het glazen potje met een geruit doekje over het dekseltje nadert met rasse schreden de houdbaarheidsdatum, net als de snoeiharde toastjes en het blik soep van onbestendige makelij. Dit in tegenstelling tot het potje duindoornbessenjam en de blikjes tonijn die nog vijftig jaar goed lijken te blijven. De niet-alledaagse pasta blijk volledig verkruimeld en is niet meer voor consumptie geschikt, net als de kersen op sap die akelig bleek in een troebele vloeistof drijven. De handgevormde schalen, design-saladecouverts en praktische thermoskannen staan in een hoekje of zijn inmiddels verhuisd naar de kringloopwinkel.
Toch wil ik het pakket voor geen goud missen en sowieso is Kerstmis niet compleet als ik geen collega’s vloekend die doos op de fiets mee zie zeulen. Ik bedenk me trouwens dat ik ooit, na een kerstborrel die er zijn mocht, in de trein mijn doos geruild heb met een wildvreemde die ook zo’n soortement van doos had. De volgende dag bleek ik zowaar van mijn baas een goeie fles single malt gekregen te hebben, als enige.
Ik wens u een zalig Kerstmis, het ga u bijzonder en mij ook.