Voor diegenen onder u die mij niet van dichtbij kennen; ik ben al dik twintig jaar lid van de PrCie, een clubje dat voornamelijk rond carnaval, maar ook wel eens op ander momenten in het jaar, probeert wat leven in de Deurnese brouwerij te brengen. Af en toe ook, proberen we lokale zaken die naar ons idee voor verbetering vatbaar zijn of die ons mateloos storen aan te kaarten. Niet door gelijk op de barricades te springen, maar door op een luchtige manier mensen aan het denken te zetten.
Zo dus ook de trieste ondergang van het Fraterhuis, een prachtig gebouw aan De Visser in Deurne dat gebouwd werd in 1896 voor de Fraters van Tilburg, die het onderwijs van de grond tilden op onze schrale zandgrond.(mooie beschrijving op deurnewiki.nl) Het is helaas in handen gevallen van een gewetenloze projectontwikkelaar die het willens en wetens laat verkrotten. Iets wat naar ons idee echt te schandalig is voor woorden. We hebben eerst keurig nagevraagd wat de gemeente Deurne hier daadwerkelijk aan zou kunnen doen en dat bleek helaas schrikbarend weinig. Het schorriemorrie dat het rijksmonument(!) nu in zijn bezit heeft voldoet precies aan alle regeltjes om het op deze schandalige wijze aan zijn lot over te mogen laten. Droevig, ik weet het, maar het is niet anders. Hieronder leest u een van onze ingezonden brieven (al dan niet geplaatst door de redactie…) in het Weekblad voor Deurne.
Iedere rechtgeaarde Deurnenaar krijgt natuurlijk spontaan buikpijn als hij of zij door de Visser komt en het Fraterhuis daar langzaam ziet verkommeren. Er is maar weinig over van het eens zo trotse onderkomen van de Fraters van Tilburg, die het onderwijs in Deurne van de schrale zandgrond tilden. Maar om nou te zeggen dat de huidige eigenaar een ordinaire zakkenvuller is die enkel wacht tot het rijksmonument(!) vanzelf in mekaar dondert om daarna op die plek spuuglelijke maar zeer lucratieve betonblokken te plempen; nee, dat durven wij nu ook weer niet.
Het zou namelijk ook zomaar kunnen zijn dat de brave ondernemer die het pand nu in zijn bezit heeft niet de zoveelste graaier is, maar gewoon een echte dierenvriend. Mogelijk heeft hij gezien dat over de hele wereld parken worden ingericht om soorten wiens habitat (mooi woord) gaandeweg verdwijnt voor ons nageslacht te behouden en heeft hij besloten zijn bescheiden steentje bij te dragen. Neushoorns in Afrika, walvissen in het poolgebied en knoflookpadden in Deurne; overal krijgen beestjes die met uitsterven bedreigd worden een veilig toevluchtsoord. En zo zou deze entrepreneur van onbesproken gedrag zomaar een bevlogen entomoloog (insectenkundige, ja wij moesten het ook opzoeken) in hart en nieren kunnen zijn. Vroeger prikte hij waarschijnlijk vlindertjes op piepschuim, maar nu wendt hij zijn eerlijk verworven kapitaal én ons Fraterhuis aan om sympathieke kruipertjes als boktorretjes en houtwormpjes voor verdwijning te behoeden.
Deze man verdient dus niet meteen onze hoon en kritiek, maar misschien wel een legpenning of zo. In een mooi houten doosje waarin je, als je goed luistert, beestjes hoort knagen. Net als in de ooit solide balken van het Fraterhuis. Het zou overigens zomaar kunnen zijn dat u op deze plek hierover nog vaker van ons leest. Het ga u bijzonder, en ons ook.