Voor diegenen onder u die mij niet van dichtbij kennen; ik ben al dik dertig jaar lid van de PrCie, een clubje dat voornamelijk rond carnaval, maar ook wel eens op ander momenten in het jaar, probeert wat leven in de Deurnese brouwerij te brengen. Af en toe ook, proberen we lokale zaken die naar ons idee voor verbetering vatbaar zijn of die ons mateloos storen aan te kaarten. Niet door gelijk op de barricades te springen, maar door op een luchtige manier mensen aan het denken te zetten.
Zo dus ook de trieste ondergang van het Fraterhuis, een prachtig gebouw aan De Visser in Deurne dat gebouwd werd in 1896 voor de Fraters van Tilburg, die het onderwijs van de grond tilden op onze schrale zandgrond.(mooie beschrijving op deurnewiki.nl) Het is helaas in handen gevallen van een gewetenloze projectontwikkelaar die het willens en wetens laat verkrotten. Iets wat naar ons idee echt te schandalig is voor woorden. We hebben eerst keurig nagevraagd wat de gemeente Deurne hier daadwerkelijk aan zou kunnen doen en dat bleek helaas schrikbarend weinig. Het schorriemorrie dat het rijksmonument(!) nu in zijn bezit heeft voldoet precies aan alle regeltjes om het op deze schandalige wijze aan zijn lot over te mogen laten. Droevig, ik weet het, maar het is niet anders. Hieronder leest u een van onze ingezonden brieven (meestal wel, maar deze keer ondanks een fraaie belofte niet geplaatst door de redactie…) in het Weekblad voor Deurne.
Zo, het was weer Kerstmis en dan is ’t weer meteen oud en nieuw en tju toch wat vliegt de tijd en wat is er toch weer een hoop gebeurd en zo bla bla bla… Nee dus, verwacht van mij hier geen terugblik op het afgelopen jaar. Afgezien van het feit dat het in veel opzichten zeker geen schoonheidsprijs verdiende en vooral omdat dit een positief stukje moet zijn zo net na de kerst, ga ik hier niet achteromkijken. En als u op zoek bent naar een lofzang op die oergezellige feestdagen kunt u nu beter stoppen met lezen en iets zinnigs gaan doen. Punniken of zo. Ikzelf houd namelijk niet van avondvullende maaltijden met ‘die altijd weer gezellige’ familieleden, verveel me kapot tussen oud en nieuw en zou eigenlijk veel liever gewoon gaan werken. Bovendien word ik iedere keer weer helemaal chagrijnig bij alweer zo’n slap kerstliedje in de top2000 en ik heb een pleurishekel aan vuurwerk. Ik gun dus (bijna) iedereen fantastische dagen, maar doe mij maar lekker carnaval. Nu heb ik stiekem ook nog het idee dat ik niet de enige ben die ‘niet direct onverdeeld positief’ staat tegenover deze tijd van het jaar. Volgens mij zitten er namelijk nog veel meer mensen met de ziel onder de arm naar de uitgevallen naalden onder de boom te staren. Om al deze treurige figuren in ieder geval een half uurtje lang wat zinvols te doen te geven heb ik het volgende bedacht. In het stukje hieronder treft u met enige regelmaat een onzinnige term aan. Laten we zeggen; ‘smølende augurk’. De bedoeling is nu dat u, wanneer u al lezend daarbij uitkomt, even achteroverleunt en daarvoor iets anders verzint. U schrijft dan in uw hoofd als het ware mee met deze ingezonden brief en kunt geheel naar eigen inzicht eens een keer tekeergaan. Aardig toch?
Een paar weken terug las u op deze plek een stukje van ons, waarin ik weer eens als vanouds ongenuanceerd tekeerging over de deplorabele staat van óns Fraterhuis aan de Visser. Daarin liet ik ook duidelijk merken hoe wij dachten (en denken) over de fraaie toezeggingen van de ‘smølende augurk’ die dit rijksmonument (!), wat van onschatbare waarde is voor Deurne, aan zijn lot over laat enkel en alleen om zijn eigen zakken te kunnen vullen.
Maar het zou héél misschien eventueel ook zo kunnen zijn dat deze ‘smølende augurk’ zomaar een excuus heeft waardoor hij al zijn mooie praatjes al een half jaar lang niet waar heeft kúnnen maken. Ik denk nu gewoon even hardop: Misschien heeft hij wel maandenlang gruwelijk last ondervonden van een ingegroeide teennagel die hem belette te werken of mogelijk verloor hij op een slechte dag zijn mobieltje zodat hij de telefoonnummers van zowel zijn aannemer als dat van het Eindhovens Dagblad kwijtraakte. Zou zomaar kunnen toch? Mogelijkerwijs zelfs, heeft de ‘smølende augurk’ het de laatste maanden gewoon keidruk gehad met het verzamelen van namen en adressen van Deurnese politici die hij een formidabel kerstpakket of een welgemeende nieuwjaarswens in een gesloten couvert wil toesturen. Of was hij soms van zins een voetreis te ondernemen naar Santiago de Compostella om rustig na te kunnen denken over de toekomst van het Fraterhuis, maar verdwaalde hij iets ten zuiden van Someren en zwierf hij maandenlang enkel gehuld in vodden en moederziel alleen over de Strabrechtse Hei? Niet helemaal ondenkbaar toch? Of wellicht kreeg de hond van die ‘smølende augurk’ volkomen onverwacht vijftien jongen waar hij ineens dringend voor moest zorgen of vertrok zijn vrouw plotsklaps met de melkboer (geef haar eens ongelijk…) en raakte hij ook nog eens chronisch aan de sproeipoep waardoor hij dagelijks zelf zijn toilet moest schrobben. Alleszins mogelijk nietwaar? Het zou zelfs zomaar kunnen zijn dat dit stuk ‘smølende augurk’, nét voor hij grootschalig wilde gaan restaureren, in het Fraterhuis een familie knoflookpadden aantrof waarna hij, als de nobele dierenvriend die hij ongetwijfeld is, gelijk de deur op slot gooide en nu al maandenlang vol ongeduld wacht op antwoord en een kruiwagen subsidie van de gemeente Deurne.
U ziet; zeker met de kerstgedachte nog in het achterhoofd (het aureool boven mijn kalende kruin licht nu stralend op) moeten we onze vooringenomen mening wellicht bijstellen. Het zou (zéér onwaarschijnlijk weliswaar) zomaar kunnen zijn dat deze notoire graaier eigenlijk niet eens zo’n hele asociale ‘smølende augurk’ is en dat hij het alsnog goed voor heeft, met ons en ons Fraterhuis. (Oké, ik geef ronduit toe dat ik het laatste stukje van de laatste zin meewarig grijnzend ingetikt heb.)
Ik wens u deze week vooral nog copieuze schranspartijen met een lekker glaasje erbij of vreselijke bacchanalen vergezeld van smakelijke borrelhapjes, net waar uw voorkeur ligt. In ieder geval hoop ik dat u verschoond blijft van schroeiend maagzuur, ongewenste gasvorming of gruwelijke katers. Namens iedereen van de PrCie; een goed begin van 2022 en denk aan het Fraterhuis wanneer u op 16 maart in het stemhokje staat! Het ga u bijzonder, en ons ook.