Voor diegenen onder u die mij niet van dichtbij kennen; ik ben al dik dertig jaar lid van de PrCie, een clubje dat voornamelijk rond carnaval, maar ook wel eens op ander momenten in het jaar, probeert wat leven in de Deurnese brouwerij te brengen. Af en toe ook, proberen we lokale zaken die naar ons idee voor verbetering vatbaar zijn of die ons mateloos storen aan te kaarten. Niet door gelijk op de barricades te springen, maar door op een luchtige manier mensen aan het denken te zetten.
Zo dus ook de trieste ondergang van het Fraterhuis, een prachtig gebouw aan De Visser in Deurne dat gebouwd werd in 1896 voor de Fraters van Tilburg, die het onderwijs van de grond tilden op onze schrale zandgrond.(mooie beschrijving op deurnewiki.nl) Het is helaas in handen gevallen van een gewetenloze projectontwikkelaar die het willens en wetens laat verkrotten. Iets wat naar ons idee echt te schandalig is voor woorden. We hebben eerst keurig nagevraagd wat de gemeente Deurne hier daadwerkelijk aan zou kunnen doen en dat bleek helaas schrikbarend weinig. Het schorriemorrie dat het rijksmonument(!) nu in zijn bezit heeft voldoet precies aan alle regeltjes om het op deze schandalige wijze aan zijn lot over te mogen laten. Droevig, ik weet het, maar het is niet anders. Hieronder leest u de laatste van onze ingezonden brieven die geplaatst werden in het onvolprezen Weekblad voor Deurne.
Stil, oorverdovend stil.
Jawel, het is nog steeds akelig stil in en om ons Fraterhuis. Geen geklop van hamers en gedril van boren, geen sjouwende bouwvakkers of zwoegende werklieden en ook af en aan rijdende vrachtwagens zijn er niet gesignaleerd. Nu hadden wij dit alles ook niet verwacht, en u waarschijnlijk ook niet. Wij allen weten inmiddels verdomd goed dat de malafide vastgoedboef die eigenaar is van het pand op zijn gemak achteroverleunt en wacht tot de zaak vanzelf in mekaar dondert. Zodat hij er een wanstaltig maar lucratief appartementencomplex neer kan plempen. Maar dat kwartje is blijkbaar bij onze dames en heren bestuurders nog niet echt gevallen.
Want het is ook ijselijk stil in en om ons gemeentehuis wanneer het over het Fraterhuis gaat. Nu ben ik de laatste die zal zeggen dat onze gemeenteraad de laatste jaren niks voor mekaar gekregen heeft. Zo is eindelijk de rotte kies die het voormalige notariskantoor aan de Lage Kerk al jaren was getrokken (beter laat dan helemaal nooit), is de leegstand in het Deurnese centrum duchtig aangepakt (goed gedaan jonges) en stroomt alle doorgaande vrachtverkeer dat vroeger door de Heuvelstraat denderde inmiddels gladjes door de nagelnieuwe spoortunnel (oh nee, nog niet helemaal). Allicht hebben ze nog veel meer goeie dingen gedaan en vanzelfsprekend zijn er nog steeds hartstikke gewichtige zaken die dringend aangepakt moeten worden. Het bepalen van de kleur van het toiletpapier in ons nieuwe Huis van de Samenleving bijvoorbeeld, heeft uiteraard de hoogste urgentie, net zoals het formaat van de nieuwe koffiebekertjes Ook het bedenken van uiterst authentieke namen voor nieuwbouwprojecten heeft natuurlijk absolute prioriteit en daarbij is het ook nog eens belangrijk zeker genoeg in de krant en op feestboek te staan, zodat de kiezers dadelijk nog weten wie je bent. Maar het voortbestaan van het Fraterhuis staat niet hoog op ieders lijstje zo te zien en da’s eigenlijk best wel raar toch?
Immers, over iets minder dan twee maanden (en da’s niet lang meer) zijn er weer verkiezingen voor een nieuwe gemeenteraad. Op 16 maart gaan wij weer met z’n allen bepalen wie de komende vier jaar in Deurne de scepter gaan zwaaien. En als ik een politieke partij was (klinkt goed hè) zou ik als de wiedeweerga alle stemmers heel duidelijk laten weten wat mijn kamp van plan is te gaan doen aan de onbetrouwbare witteboordencrimineel die het rijksmonument aan de Visser simpelweg laat verkrotten.
Maar misschien realiseren onze dames en heren politiekelingen het zich niet eens en moet ik ze er hier even op wijzen; wij Deurnenaren zijn weliswaar een zeer vergevingsgezind volkje maar als we straks weer met z’n allen richting stemlokaal gaan kan het toch zomaar een beetje bijltjesdag worden. Dan herinneren we ons ineens weer welk clubje zich de laatste vier jaar ingespannen heeft voor het behoud van ons Fraterhuis en vooral wie dat blijkbaar allemaal worst zal wezen zolang we de kavel die eronder ligt maar verkocht krijgen. Dan weten we zomaar ineens weer welke partij vier jaar lang angstvallig de andere kant op heeft gekeken en gedaan heeft alsof haar neus bloedde wanneer het hierover ging. En in dat stemhokje kunnen we dan even afrekenen; contant.
Het ga u bijzonder en ons ook, Cees van den Broek