Skip to main content

Column in het Weekblad voor Deurne, 24-11-2022

Ik heb wel iets met vriendelijk protesteren. En omgekeerd een bloedhekel aan iedereen die op zo’n manier sputtert dat we er met z’n allen last van hebben, ongeacht het onderwerp. Sowieso kunnen de optochten van clubjes die van rotzooi trappen hun vak gemaakt hebben, bij voorbaat niet door de beugel. Ik denk hierbij dan vooral aan slavernijschreeuwers, zwartepiethaters, virusbetweters en al hun oogklepkompanen. Maar ook de te grimmige acties van protesterende boeren kunnen niet rekenen op mijn sympathie, terwijl ik hier dus wel degelijk begrip heb voor hun standpunt. Dat kan toch veel gemoedelijker? Trakteer eens op een gratis barbecue op iedere markt in Nederland bijvoorbeeld. Daar maak je vrienden mee en vlees hebben jullie toch genoeg. Of niet dan farmers? Rare naam trouwens; Defence Force. Willen jullie soms een afdeling in Engeland beginnen of zo?

Maar goed; ik vind het dus prima wanneer je op een creatieve manier je punt maakt. Zo lijkt het trendy jezelf als protest ergens vast te lijmen. Een paar weken terug plakte een klimaatwappie zich vast aan tafel bij zo’n zanikprogramma. Het ging bijzonder gemoedelijk, dus het was volledig in scène gezet. Wanneer iemand bij mij thuis op tafel klimt is er ook niet meteen iets vreselijk mis; alcohol doet soms rare dingen met mensen. Maar zodra die dan zijn handen insmeert met lijm gaat er bij mij toch ’n alarmbelletje rinkelen. Niet bij deze treurbuisramp dus; alle tafelgasten bleven rustig toekijken hoe de malloot zich ook als zodanig te kijk zette. Aanvankelijk dacht ik nog dat dit nieuwerwetse fenomeen onschuldig was, totdat bleek dat ze meestal iets, wat niet van henzelf is, besmeuren met lijm, soep of andere troep. En dat vind ik dus niks.

De oplossing voor deze zelfklevers lijkt me trouwens simpel. Gewoon lekker laten zitten; als hun nood letterlijk hoog wordt komen ze vanzelf los. Of niet natuurlijk, maar dan mogen ze achteraf, behalve hun eigen rotzooi opruimen, ook nog even dweilen. Wat ik me bij dit soort ‘activisten’ wel vaak afvraag is of ze nou echt niks beters te doen hebben. Werken of zo.

Het ga u bijzonder en mij ook.