Column in het Weekblad voor Deurne 8-6-2023
Ik ben het niet zo eens met de stelling dat toeval niet bestaat. Vooruit dan, hier wat volstrekt hypothetische voorbeelden: De zon gaat ’s morgens op en net op die dag verliest Helmond Sport. Oké, ik geef toe dat het vergezocht lijkt en dat dit zo op het oog niks met elkaar te maken heeft. Toch wil ik een eventueel verband niet meteen uitsluiten, want toevallig is het wel.
Of deze dan: Museum de Wieger lanceert, onder gejuich van haar vaste schare aanbidders, met veel bombarie een tentoonstelling van belangwekkende Zuid-Moldavische kunst uit het vroege interbellum en niemand van het lokale klootjesvolk neemt de moeite ernaar te gaan kijken. Het is onwaarschijnlijk natuurlijk dat wij, uit de klot getrokken cultuurbarbaren, hier geen interesse voor op kunnen brengen, dus waarschijnlijk is ook dit gewoon toeval. We hadden het al die maanden nou net hartstikke druk met keibelangrijke dingen, barbecueën en zo, en niemand van ons had tijd daar de deur plat te gaan lopen en die portie onmisbare cultuur te verorberen.
Nog eentje dan, de laatste: Een enkel op centen beluste notoire smeerlap koopt voor een habbekrats een van de allerlaatste rijksmonumenten die, na decennialange kaalslag, Deurne nog rijk is en laat het vervolgens bewust jarenlang verkrotten. Al onze kleinhartige gemeenteraadsleden durven hierover hun bek niet open te trekken en kijken, benauwd voor hun plekje op het pluche, al die jaren opzichtig de andere kant op. De verantwoordelijk wethouder en nee; da’s niet diegene die nu het hazenpad gekozen heeft, fietst liever een blokje om dan deze schandvlek onder ogen te moeten komen en gaat er gemakshalve van uit dat na hem de zondvloed wel zal komen.
En dan breekt er op wonderlijke wijze, zomaar op een doordeweekse vrijdagmiddag als ‘al die bouwvakkers’ daar aan het werk zijn, tot overmaat van ramp ook nog eens brand uit. Uiteraard ga ik hier niet zeggen dat de geldwolf gewoon zelf het pand in de hens heeft gezet. Ik kijk wel uit; voor ik het weet sta ik in Den Bosch voor het hekje te jokken dat het me spijt. Ook dit was toeval natuurlijk… puur toeval.
Het ga u bijzonder en mij ook.