Skip to main content

Nagenoeg elke week verzorgt een overduidelijk -veel te- gastronomisch onderlegde journaliste onder de kop ‘Over de Tong’ een culinaire rubriek vol superlatieven in het regionale liegebeest. Daartoe bezoekt ze, met een gast, exclusieve eetgelegenheden in de omgeving. Ik kon niet achterblijven.

Dat je voor een overdadige smaaksensatie niet altijd ver weg hoeft, wordt ons eens te meer duidelijk. Mijn invité en ik hebben ditmaal gekozen voor een lokaal restaurant op loopafstand. Vooral door de lovende kritieken van diverse buurtgenoten die het frequent bezoeken, staat de eetgelegenheid al wat langer op ons verlanglijstje. Het etablissement blijkt niet moeilijk te vinden en is centraal gelegen aan het schilderachtige plein voor de kerk en wordt omringd door drukbezochte tapperijen met gemoedelijke terrassen. Dat de complimenteuze beoordelingen niet overdreven zijn, wordt ons meteen duidelijk door het grote aantal rijwielen dat voor de lokaliteit gestald staat.

Bij binnenkomst valt ons gelijk de zeer oorspronkelijke inrichting op. Men heeft duidelijk gekozen voor een fifties american-diner uitstraling waarin formica, chroom en glas de boventoon voeren. Hoewel wij niet gereserveerd hebben lukt het ons een tafeltje met uitzicht op de volledig open keuken te bemachtigen. Ofschoon een rugleuning ontbreekt blijken de met fleurig skaileer bekleedde taboeretjes ronduit comfortabel. Van tafellinnen is gelukkig geen sprake, het zou jammer zijn het authentieke karakter van het meubilair aan het oog te onttrekken.

Verrassend genoeg heeft de uitbater gekozen voor een ietwat onorthodoxe wijze van bestellen. Gasten worden geacht de keuze van hun gerechten duidelijk te maken aan de chef zelf, die staande achter een uitstaltafel, het menu opneemt. Ook van een spijskaart is, enigszins onverwacht, geen sprake. De diverse gerechten zijn overzichtelijk gerangschikt op duidelijk leesbare tableaus boven de balie. Na enig wachten, de drukbeklante zaak vervult blijkbaar ook een take-away functie, lukt het onze keuzes door te geven. Door ontkennend te antwoorden op de vraag ‘inpakken?’ maken wij duidelijk dat we graag ter plekke willen tafelen.

Wachtend op onze couverts hebben we alle gelegenheid de markante inrichting te bewonderen. Op de wanden van fraai geglazuurde witte tegeltjes zijn door de binnenhuisarchitect op onregelmatige plaatsen posters geplaatst van regionale evenementen en wedstrijden van de lokale voetbalclub. Het ontbreken van lijsten en het veelvuldig gebruik van cellotape draagt bij aan het waarachtige karakter van het geheel. Boven de vitrine hangen verlichte armaturen met foto’s van diverse gerechten en schotels, kunstig door een artiest bewerkt zodat ze ietwat verschoten lijken.

Lang hoeven we niet te wachten op onze voorgerechten. De bediening, geheel in stijl gekleed in een wit voorschoot met daarop een speels dessin van bruine en gele vlekken, brengt mijn tafeldame een kleine huzarensalade van verse huzaren op een bedje van belegen sla, gelardeerd met kunstig gesneden schijfjes ei en tomaat. Het geheel is rijkelijk overgoten met een frisse versgetapte mayonaise en wordt geserveerd in een subtiel doorzichtig kunststof schaaltje met bijbehorend eetgerei. Zeer pittoresk en bijzonder smakelijk. Mijn keuze is uitgegaan naar de soep van de dag, toch vaak het visitekaartje van de ware meester-kok. Mij wordt een klassieke tomatensoep voorgezet waarin geroosterde gehaktballetjes zorgen voor de hartige touche en een bijzonder mondgevoel. Voor het decor is de consommé afgemaakt met flintertjes bieslook en een toefje peterselie. De velouté blijkt ongecompliceerd maar zeer smaakvol.

Bij onze tweede gang besluiten we ditmaal eens niet te vragen om de wijnkaart. Behalve dat de overdadige borrel van de avond tevoren ons nog enigszins parten speelt, willen we de verfijnde smaken van wat ons ongetwijfeld nog te wachten staat niet onder laten sneeuwen door zware wijnen. Mijn tafelgenote houdt het op een frisdrank met delicate accenten van citroenen, ikzelf besluit mezelf te trakteren op een smaakvolle pilsener van een regionale brouwer. Beide dranken worden, verrukkelijk gekoeld, vrijwel direct geserveerd in handige aluminium busjes met bonte opdruk die uitstekend passen bij de informele entourage.

De hoofdgerechten dienen opnieuw besteld te worden, een minpuntje in onze optiek, maar worden daarna vlot uitgeserveerd. Mijn gaste heeft gekozen voor een, verrassend op de kaart aanwezige, oriëntaalse bamischotel met spiesjes van geroosterd gevogelte. Het beeldschone tableau is opgesierd met een al dente gebakken spiegelei en een rijke keus aan ingelegde tafelzuren. De vleesspiesjes zijn misschien iets te well-done, maar royaal overgoten met een smeuïge en enigszins pikante pindasaus. Enige schijfjes luchtige kroepoek oedang vervolmaken het oosterse gerecht. Op ons verzoek vindt een flesje smaakvolle sojadressing al snel een weg naar onze tafel. De kwalificatie ’tongstrelend’ doet het gerecht bijna te weinig eer aan. Mijn keuze is gevallen op de licht gefrituurde julienne gesneden aardappeltjes met een ragout van gestoofd rundvlees. De aardappelsteeltjes blijken onberispelijk bereid, krokant gebakken met knapperige randjes en zijn aangenaam licht gezouten. Ze zijn overvloedig overgoten met een fluweelzachte hachee waarin uitgebalanceerde tonen van azijn, kruidnagel en laurierblad de boventoon voeren. Het vlees is perfect gegaard en enige fijngesneden zilveruitjes zorgen voor een subtiele bite. Het geheel wordt fijnzinnig geserveerd in een charmant en bovendien ecologisch verantwoord kartonnen kommetje met een allerliefst houten fourchette. Al met al een onstuimig feestje voor oog en mond.

Over de keuze van een nagerecht hoeven wij beiden niet lang na te denken. Het viel ons gedurende de maaltijd al op dat veel van de gasten kiezen voor een gerecht dat welhaast de specialiteit van het huis moet zijn. Wij besluiten dit goede voorbeeld te volgen en gaan dan ook voor het vanille-ijs met de krokante topping van ijskoude chocolade. De spannende combinatie wordt geserveerd in een vernuftig vervaardigd bakje van biscuit en de chocolade is op kunstige wijze over het ijs gedrapeerd. Heerlijk zoet en uitbundig van smaak, maar zeker niet plakkerig. Bij dit exquise nagerecht kunnen we niet anders dan vaststellen dat deze talentvolle chef alle lovende kritieken meer dan waarmaakt. Elk gerecht dat op tafel verschijnt is niet alleen een lust voor het oog, maar de smaken zijn rijk, uitdagend en perfect in balans. De prijs/kwaliteitverhouding is meer dan uitstekend en de charmante bediening is vriendelijk, efficiënt en zeer kundig. Een absolute aanrader voor de verwende fijnproever.