Column in het Weekblad voor Deurne, 23-11-2023
De goede Sint is weer in het land. Op televisie zag ik hoe de oude baas, kindvriendelijk wuivend uiteraard, voet zette op Gorkumse bodem. Natuurlijk was zijn grote boek weer kwijtverloren en bleek de hoofdpiet halverwege de reis onvindbaar, volgens het sinterklaasjournaal althans, maar beiden werden gelukkig net op tijd teruggevonden. Dat de goedheiligman bij de intocht vergezeld werd door Pieten in allerlei meer of minder frisse kleuren doet mij persoonlijk niet zoveel; zolang gelovige snotneuzen dat prima vinden vind ik dat ook.
Wel maak ik me al enige tijd zorgen over het welbevinden van zowel de Sint als van zijn viervoeter. Zelfs in de buurt waar ik woon zijn de meeste pannendaken inmiddels bedekt met breekbare en vooral spekgladde zonnepanelen. Sintblessures liggen dan op de loer lijkt me zo, net als gebroken paardenbenen, om maar niet te spreken over claims van boze paneeleigenaren. Maar goed; ik heb er het volste vertrouwen in dat de Sint dit op gaat lossen, zoals hij ook voor het verdwijnen van begaanbare schoorstenen een uitweg gevonden heeft. Het kinderschoentje naast de warmtepompinstallatie weet hij inmiddels probleemloos te vinden, toch?
Ikzelf heb ook eens, in een grijs verleden, de mijter mogen dragen (nee, ik ben niet bang dat peuters in de stress schieten omdat ze dit stukje onder ogen krijgen; geen weldenkende ouder laat zijn koters deze onzin lezen) en uiteraard had ik me naar behoren geprepareerd. Nu vraagt u zich af wat daaraan voor te bereiden valt? Nou, tentoonstellingen in de Wieger bezoeken bijvoorbeeld, om bij het zien van al die afgrijselijke tekeningen tóch met een stalen smoel ‘wat kan jij goed tekenen’ te kunnen zeggen. Of een vergadering van de gemeenteraad bijwonen, om alvast te wennen áan even stompzinnig geleuter als in die liedjes als ‘makkers staakt uw wild geraas’ en zo.
Mijn carrière als hulpheilige was van korte duur trouwens. De eerste peuter die op mijn schoot kroop was zo mogelijk nog zenuwachtiger dan ik en kreeg spontaan last van incontinentie. Na mijn eerste klantje droop ik al af dus, letterlijk.
Het ga u bijzonder, en mij ook